On cjelokupnim držanjem i stavovima podstrekava ili/i neposredno ograničava i guši medijske slobode (član 50) – različitim vidovima cenzurisanja nepokornih glasila, emitera i pojedinaca kao i slobodu izražavanja (član 46), ujedno šireći atmosferu nesigurnosti, straha i svekolikog nasilja (što je antipod prava na slobodu i bezbednost, član 27).
Prof. Dr Zoran Tomić redovni profesor na Pravnom fakultetu je u autorskom tekstu u medijima rekao da uporno zagovarajući „razgraničenje Srbije i Kosova“ Aleksandar Vučić flagrantno i višekratno gazi datu predsjedničku Ustavnu zakletvu i da je u višekratnom oštrom sukobu sa Ustavom.
Aleksandar Vučić je u vršenju funkcije predsjednika republike, zloupotrijebivši svoj ustavni položaj, ukinuo vrhovno geslo vladavine prava (član 3. Ustava Srbije) i parlamentarnu građansku demokratiju u Srbiji (član 1. Ustava). Zamijenio ih je svojim ličnim režimom – autokratske, autoritarne vlasti (suprotno stavu 2. člana 2. Ustava) uz pomoć njemu slijepo potčinjene partijske kamarile. Tako pored ostalog on:
1. Riječju i djelom podstiče oštro cijepanje Srbije na poklonike i protivnike, generiše duboke unutrašnje podjele i masovne ulične turbulencije posebno u ulozi čelnika vladajuće političke partije – umjesto da otjelotvoruje, kao predsjednik svih građana Srbije, ustavno propisano državno jedinstvo (član 111) pri tome izbjegavajući javni, otvoreni i argumentovani društveni dijalog.
2. Soptvenim komentarima na sudski rad, kritikama i sugestijama on direktno negira princip nezavisnosti sudstva i sudija (član 142), razarajući time i pravo na pravično suđenje (stav 1. člana 32).
3. On cjelokupnim držanjem i stavovima podstrekava ili/i neposredno ograničava i guši medijske slobode (član 50) – različitim vidovima cenzurisanja nepokornih glasila, emitera i pojedinaca kao i slobodu izražavanja (član 46), ujedno šireći atmosferu nesigurnosti, straha i svekolikog nasilja (što je antipod prava na slobodu i bezbednost, član 27).
4. Obilato doprinosi i povlađuje – po komandnom lancu – sistematskom bagatelisanju i drugih prava građana od strane vladajuće političke garniture.
Primjerice:
– Prava na slobodne izbore (član 52)
– Zloupotreba sa izbornim spiskovima, nedopušten uticaj na volju birača, očigledne procesne izborne nepravilnosti, bitno defektni, ometajući izborni nadzor i verifikacija izbornih rezultata i sl.
– Prava na imovinu (član 58) – primjera radi neregularno uskraćivanje dijela penzija, razbojništvo u Savamali;
– Prava na zaštitu podataka o ličnosti (član 42) – slanje neukusnih pisama penzionerima na kućne adrese, dostavljanje poverljivih podataka svojim tabloidnim režimskim medijima o opozicionim liderima i drugim licima koja dižu glas protiv njegove diktature.
– Prava na rad (član 60) – talasi tkz. partijskog zapošljavanja, nepotizam, korupcija i bratske i lične veze kao kriterijum, umesto stručnosti i sposobnosti, zatim ponižavanja radnika u pelenama, gafovi sa platama i doprinosima…;
– Prava na zaštitu životne sredine (član 74) – u pogledu izgradnje mini hidroelektrane na rijekama…;
– Pravo na „razvijanje“ pretvorilo se u pravo na razbijanje duha tolerancije u oblasti obrazovanja, kulture i informisanja (član 81) praćeno nekontrolisanim propagiranjem krajnjeg primitivizma, vulgarnosti (rijaliti programi Zadruga, Parovi) i govora mržnje diskriminacijom i diskvalifikacijom neželjenih – i druga juristička i etička nepočinstva.
Ukratko: Zbog pričinjenih krupnih, brojnih i dugotrajnih ustavnih povreda on – po ustavu, po pravdi/pravičnosti, po razumnom rasuđivanju, pa i po jmerilo političke cjelishodnosti – mora što hitnije da bude razriješen državne funkcije koju sada obavlja. Na potezu je parlament, zatim Ustavni sud i, na koncu, opet parlament (član 188. Ustava Republike Srbije).
(SB)
